Dhimbja e supit, tendiniti kalcifikues është një gjëndje shumë e shpeshtë e shkaktuar nga prania e depozitave kalcike në manshetën rrotatore ose në bursën subakromiale-subdeltoide në rastet kur kalcifikimi përhapet rreth tendinave. Mund të shkaktojë dhimbje të konsiderueshme të supit dhe paaftësi.
Tendiniti kalcifikues është raportuar në 2,5%-7,5% të shpatullave të shëndetshme tek të rriturit, shfaqet me shpesh tek femrat në rreth 70% të rasteve, veçanërisht gjatë dekadës së 4-të dhe të 5-të të jetës dhe duket të mos ketë lidhje me aktivitetin fizik. Në rreth 10-20% të pacientëve, depozitat kalcifike janë bilaterale.
Në tendinitin kalcifikues, zona më e prekur është zona e tendinit supraspinatus (80%), e ndjekur nga ana e poshtme e infraspinatus (15%) dhe zona para-inseruese e tendinit subscapularis (5% e rasteve). Depozitat kalcike mund të jenë asimptomatike në 20% të rasteve ose me dhimbje, e cila mund të shoqërohet me kufizim akut ose gradual të gamës së lëvizjeve.
Mekanizmi, arësyeja se pse shkaktohet një gjëndje e tillë është ende i paqartë. Në çdo rast, patogjeneza mund të ndahet në tre faza:
1: stadi prekalcifik, me transformimin e tendinit në indin fibrokartilaginoz i cili vepron si një substrat për depozitimi i kalciumit.
2: stadi kalcifik, me depozitim real të kalciumit me fazën formuese dhe resorptive. Kjo fazë karakterizohet me edemë dhe rritje të presionit intratendinoz me ekstravazim të mundshëm të kristaleve të kalciumit në bursë. Faza resorptive zakonisht shoqërohet me zhvillimin e dhimbjes akute që mund të jetë shumë invaliduese dhe nuk reagon ndaj analgjezikëve të zakonshëm.
3: Stadi postkalcifik, me rimodelim të indit të tendinit nga fibroblastet pas depozitimit të kalciumit, i cili mund të zgjasë disa muaj. Ky proces zakonisht përfundon me shërimin e plotë të tendinit të përfshirë.
Mund të diagnostikohet lehtësisht me studime imazherike si radiografi konvencionale, ultratinguj apo MRI.
Imazheria
Mund të përdoren radiografitë standarde për diagnostikim dhe ndjekje, pasi ato ofrojnë informacion të dobishëm në lidhje me vendndodhjen dhe morfologjinë e depozitave të kalciumit.
Ultratinguj
Depozitat e kalciumit zakonisht shfaqen hiperekoike me ose pa hijezim akustik të pasmë. Përshkruan tre lloje të ndryshme kalcifikimesh, bazuar në përqindjen e tyre të ndryshme të kalciumit. Diskutohet gjithashtu avantazhi i mundshëm i doppler-it me ngjyra në identifikimin e fazës formuese dhe resorptive të kalcifikimeve me një korrelacion të fortë midis gjetjeve të Doppler-it me ngjyra dhe simptomave klinike.
Imazheria me rezonancë magnetike (MRI)
Sasia e ulët e protoneve rezonuese të përfshira në depozitat kalcifike zakonisht çon në dukshmëri të dobët të vetë kalcifikimit. Për pasojë, kur kalcifikimi është veçanërisht edematoz, mund të ndodhin ndryshime në sinjal, duke imituar praninë e një rupture të tendinit.
Mjekimi
Trajtimi konservativ
Menaxhimi konservativ zakonisht përfshin pushim, terapi fizike dhe administrim oral të NSAID-ve. Injeksione të ndryshme me teknika të ndryshme janë përdorur në menaxhimin e tendinitit kalcifikues. Konsiderohet dështim i trajtimit konservativ persistenca e simptomave klinike për të paktën 6 muaj, duke përfshirë 3 muaj trajtim të standardizuar.
Terapia me valë shoku ekstra-korporale (ESET)
Kjo metodë bazohet në aplikimin e pulseve të përsëritura mbi supin e prekur. Mekanizmi i saktë i efektit terapeutik të ESET është ende i debatuar. Për sa i përket efektit mekanik të drejtpërdrejtë, ESET nxit fragmentimin e depozitave të kalciumit për shkak të presionit në rritje brenda vetë depozitës, ndërsa për sa i përket efektit të tij molekular, duket se lidhet me fagocitozën e depozitimit të kalciumit të shkaktuar nga përgjigja inflamatore, neovaskularizimi dhe kemotaksia e leukociteve.
US-PICT dhe Injeksioni i thate
US-PICT aktualisht pranohet si një trajtim i linjës së parë, të sigurt dhe efektiv për tendinitin kalcifikues, me lehtësim të konsiderueshëm të dhimbjes dhe një incidencë të ulët të komplikacioneve si reaksioni vasovagal dhe bursiti.
Një procedurë alternative është kryerja e gjilpërës së thatë të dekalcifikimit. Një seri punksionesh të kryera nën drejtimin e EKOS në zonën e degjeneruar të tendinit për të fragmentuar depozitën, për të nxitur gjakderdhje lokale dhe për të nxitur resorbimin e depozitave të kalciumit.
Kirurgjia
Artroskopia e supit është një tjetër mundësi për të trajtuar tendinitin kalcifikues. Aktualisht, ai konsiderohet si opsioni i fundit në rastet kronike në të cilat qasjet konservatore ose më pak invazive kanë dështuar. Depozitat e kalciumit nën vlerësimin artroskopik identifikohen si një fryrje brenda strukturës së tendinit, e njohur gjithashtu si “shenja e fryrjes kalcifike”.
Një nga avantazhet e mëdha të kirurgjisë është se, gjatë heqjes së kalcifikimit, kirurgu mund të kryejë edhe procedura të tjera, të tilla si dekompresimi subakromial dhe pastrimi i plotë i artikulacionit tw supit. Megjithatë, operacioni kërkon shtrimin në spital, anestezi të përgjithshme, pushim dhe një periudhë mjaft të gjatë rehabilitimi pas trajtimit.
Shumica e pacientëve reagojnë në mënyrë të favorshme ndaj trajtimeve medikamentoze, por nëse simptomat vazhdojnë, mund të merren parasysh opsione të tjera terapeutike si US-PICT ose ESET. Kirurgjia mbetet opsioni më invaziv i trajtimit në rastet kronike që nuk përmirësohen me qasje të tjera më pak invazive.